Lieve allemaal,

Het is alweer even geleden dat jullie iets van mij hebben vernomen. Na het besluit van onze gemeenteraad op 13 juli om de plannen van het college te steunen is er weer het een en ander gebeurd. Maar ik heb een dubbel gevoel en daar zal ik vast niet de enige in zijn.

Laat ik vooral positief beginnen, mijn glas is namelijk altijd halfvol. Ik begrijp dat er inmiddels voor alle verenigingen een nieuw onderkomen is geregeld na de sluiting van de Wetering op 1 januari. De Bibliotheek is al verhuisd naar de Venloene en anderen verenigingen kunnen tijdelijk terecht bij de Kuip en St. Hubertus gilde. Ook heb ik vernomen dat er een “stichting Dorpshuis” is opgericht waarin Loonse mensen zich verenigen om samen met de gemeente te kijken naar hoe het nieuwe dorpshuis er uit moet komen te zien. Ook hoor ik dat er met carnaval op de Kasteelweide een grote tent geplaatst zal worden. Als buren en als dorp zijn we er dus voor elkaar. We zetten ons voor elkaar in en vangen elkaar op door onze deuren voor elkaar open te zetten. En vanuit de Kets komen ze zelfs een tent brengen.

Zo hoort het in een dorp, zo staan we samen sterk en dat doet me goed.

Maar dan de andere kant. Het is definitief, vanaf 1 januari sta ik leeg en gaan ze me slopen. Over de plannen voor een nieuw Dorpshuis hoor ik niets. En dan heb je zo’n gezegde: “Geen nieuws is goed nieuws.” Maar in dit geval heb ik daar mijn twijfels over. Nu, ruim 4 maanden na het besluit om plannen uit te gaan werken, weten wij als dorp nog niets. Wat komt er voor terug? En dan is er dus niets veranderd. Ze gaan me namelijk slopen zonder een definitief plan. Op 31 maart zijn er door het Loonse volk 2323 petities aan de politiek aangeboden om dit te voorkomen. En dan gebeurt het toch, dat is toch echt van de zotte.

Want wat gaat er gebeuren, er komt een gat in het hart van ons dorp. En niet alleen een fysiek gat, maar ook een sociaal gat. Er is niet meer één plek waar we als dorpsgenoten samen de verbinding kunnen opzoeken. We zullen versnipperd blijven over het dorp. Met schoolbusjes naar de gym, met de auto naar de harmonie, niet meer te voet naar het koor of het badminton. En hoe gaan we om met onze evenementen? Carnaval is voor 2024 geregeld maar denk ook aan de Kerstklokkenloop, de Loonse Dorpskwis, Jeugdvakantiewerk en de Nacht van Loon. Moeten we bij ieder evenement gaan hopen dat er iemand een tent komt brengen omdat het anders niet door kan gaan?

En dan nog het ergste, we weten nog niet eens hoe lang deze situatie zal duren. Aldus onze wethouder Mandemakers: “We streven, (ik lees dan altijd hopen), naar een opening in 2026”. Dat is nog 3 jaar… En dat is dus het goede scenario. Maar wat is nu de werkelijkheid? Er ligt nog géén plan, géén ontwerp, géén vastgesteld budget, géén aannemer en dus géén onderbouwde planning. Dat stemt mij pessimistisch. Gemeenteraad en college, laat van je horen. Voel de urgentie die wij voelen. Dit kan zo toch geen 3 jaar of langer duren?

Laat ik positief afsluiten. Ik weet dat er energie in het dorp zit, dat wij er ons niet onder laten krijgen. We zijn een dorp waarin mensen initiatief willen en kunnen nemen, waarin we samen creatief kunnen en moeten zijn. Zodat we elkaar de komende jaren niet verliezen.

Ik laat het er niet bij zitten. Ik hoop jij ook niet.

Jij, ik, wij. Samen. Nu.

Tot snel in het dorp,

Liefs,